Όταν έχεις δύο, δεν χαρίζεις τον ένα.

ΖΩΗ χαρισάμενη.

Πολιτιστική χωματερή.

Αποδείξει και μαρτυρίες για τον ΓΑΠ

Αποδείξει και μαρτυρίες για τον ΓΑΠ

Κείμενα που προέκυψαν από ομάδα πολιτών που μάζεψε τα ντοκουμέντα και μια διαδικτυακή φίλη μού τα διέθεσε και την ευχαριστώ πολύ. Οι εκφράσεις που χρησιμοποιούνται είναι αυτούσιες από τα αρχικά κείμενα και δεν λογόκρινα ουδόλως τις διατυπώσεις τους. Το λέω για να μην παρεξηγηθεί το γεγονός κάποιων κοσμητικών επιθέτων, αφού τα υποκοριστικά δεν τα έβαλα εγώ.

Δείτε και κρίνετε:

Το 1999, ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Σημίτη, ο Γιώργος Παπανδρέου επισκέφθηκε το Τορόντο. Ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Ντέιβιντ Κοέν, λίγο καιρό νωρίτερα, παρουσία του Άκη Τσοχατζόπουλου, είχε δηλώσει σε ερώτημα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ότι «ενώ μέχρι τότε υπήρχε κίνδυνος πολέμου με τους Τούρκους, συμμάχους μας μέσα στο ΝΑΤΟ, κατάφεραν οι δυο αυτοί εταίροι να τα βρουν, ύστερα από παραχωρήσεις της Ελλάδας σε εθνική κυριαρχία». Σε συνέντευξη Τύπου προς τους φορείς των ομογενειακών μέσων ενημέρωσης, σε κεντρικό ξενοδοχείο του Τορόντο, ο ΓΑΠ υπεραμύνθηκε της πολιτικής του να ονομάσει τους μουσουλμάνους της Θράκης Τούρκους. Ζήτησε μάλιστα την κατανόηση των απόδημων ομογενών, οι οποίοι έχουν τις δικές τους εμπειρίες πάνω στον πολυπολιτισμό. Όταν ρωτήθηκε αν ο ισχυρισμός του Ντέιβιντ Κοέν τον βρίσκει σύμφωνο, απάντησε: «Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ό,τι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσου- με μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας» (εφημερίδα Πατρίδες του Καναδά - η δήλωση έγινε από τον κ. Γ. Παπανδρέου προς τον εκδότη της εφημερίδας κ. Θωμά Σάρα, σε δημόσια εκδήλωση, παρουσία πλήθους κόσμου και μαρτύρων, όπως, για παράδειγμα, του Έλληνα πρέσβη στον Καναδά Γιάννη Θωμόγλου).

Ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης. Δυσαρεστημένος από τη διακρατικά συμφωνία Ελλάδας-Ρωσίας για τον αγωγό ρωσικού πετρελαίου Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολης εμφανίστηκε στην Αλεξανδρούπολη ο Γ. Παπανδρέου, λέγοντας ευθέως ότι «...η διακρατική συμφωνία κατοχυρώνει τα συμφέροντα μόνο της μιας πλευράς [της Ρωσίας]». Μετά ανακάλυψε εντελώς προσχηματικά και περιβαλλοντικά ψευδοπροβλήματα. Ό,τι εντέλλονται οι ΗΠΑ αυτό προωθεί... (Ελευθεροτυπία 10/09/2009, με τίτλο «Παγώνει τον αγωγό»).

Αξίζει να δούμε τη δήλωση αυτή σε συνδυασμό με τη δήλωση του Αμερικανοί υφυπουργού Εξωτερικών Μπράιζα επί Μπους, ότι «αποτελεί στρατηγικό λάθος το 80% του φυσικού αερίου της χώρας σας να προέρχεται από την Gazprom. Η πρακτική αυτή πλησιάζει σε αυτό που λέμε μονοπώλιο», είπε και, εξαντλώντας τα όρια πίεσης προς την ελληνική κυβέρνηση ενόψει της επίσκεψης Καραμανλή στη Μόσχα στα τέλη Απριλίου, συμπλήρωσε, «αναρωτιέμαι ποια πολιτική ηγεσία δεν βλέπει ότι μια τέ¬τοια εξάρτηση είναι επικίνδυνη (Καθημερινή, 11/04/2008 - φαίνεται πως οι Έλληνες είναι έτοιμοι να δεχθούν αυτή την πολιτική που ζητούσαν από τότε οι Αμερικανοί).

Βαφτίζει τούρκικα τα Στενά! Ύστερα από προφορική εντολή του υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου προς τις Βρυξέλλες, η Ελλάδα αποδέχθηκε το αίτημα της Τουρκίας να αλλάξει στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ η διεθνώς κατοχυρωμένη από τη Συνθήκη του Μοντρέ του 1936 ονομασία των «Στενών» σε «Τουρκικά Στενά». Το τουρκικό αυτό αίτημα ήρθε πιεστικά στους κόλπους του ΝΑΤΟ το 2001, με την Αθήνα να μην συναινεί στην αλλοίωση της ορολογίας της διεθνούς Συνθήκης του Μοντρέ για τα Στενά μέχρι πριν από λίγες μέρες (Ελευθεροτυπία, 07/06/2002, είδηση υπ’ αριθμόν 6 στην επισκόπηση του ελληνικού Τύπου). [Βέβαια, αυτή ήταν μια παραχώρηση και όχι μια αλλαγή στη συνθήκη, για να ακριβολογούμε, όπως με ενημέρωσε υπεύθυνα φίλος διπλωμάτης.]

Η Τουρκία στην ΕΕ. «Θα σύρουμε το κάρο της Τουρκίας στην ΕΕ» (Καθημερινή, 19/12/1999). Μαζί με τα κανόνια της εισβολής στην Κύπρο; Και με μετακίνηση πλη¬θυσμών στην Ελλάδα και την Ευρώπη; Μέγα θέμα και μέγα ατόπημα και μέγιστη εναντίωση στη γραμμή του Ανδρέα.

Έγινε αυτόκλητος εκπρόσωπος του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών (!) και εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. Το σχόλιο του κ. Γ. Παπανδρέου για τη δημοσίευση στον τουρκικό Τύπο «μαύρης λίστας» Ελλήνων για την είσοδό τους στην Τουρκία. «Τέτοιες πράξεις προέρχονται από ακραίους κύκλους της Τουρκίας, οι οποίοι θέλουν να φρενάρουν την ελληνοτουρκική προσέγγιση», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό Flash και σχολιάζοντας το δημοσίευμα της Σαμπάχ, σύμφωνα με το οποίο οι τουρκικές αρχές έχουν απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα πενήντα έξι προσωπικοτήτων της πολιτικής και κοινωνικής ζωής από χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα (Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, 26/04/2000). Αλλά έφαγε... άδειασμα την επόμενη μέρα, αφού ο (πραγματικός) εκπρόσωπος του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών παραδέχθηκε την ύπαρξη της μαύρης λίστας! Ανώτατος αξιωματούχος του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών φέρεται να δήλωσε στην εφημερίδα πως «κατά καιρούς το Υπουργείο Εσωτερικών θέτει περιορισμούς εισόδου στη χώρα, αλλά η συγκεκριμένη λίστα με τα άτομα των οποίων η είσοδος στην Τουρκία απαγορεύεται αναθεωρήθηκε το 1999» (Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, 27/04/2000).

Ο Θόδωρος Πάγκαλος για τον Γ. Παπανδρέου. Αναφερόμενος στον τότε υπουργό Εξωτερικών, ο Θόδωρος Πάγκαλος είπε ότι είναι «σοβαρή έλλειψη φρόνησης να λέει κάποιος, όπως ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, ότι χρειάζονται υποχωρήσεις από Ελλάδα και Τουρκία για να τα βρούμε και ότι άλλαξε το κλίμα. Αυτά είναι αμερικάνικα και επίσημη ανθελληνική προπαγάνδα των Αμερικανών», είπε ο κ. Πάγκαλος, σύμφωνα με δελτίο Τύπου τηλεοπτικού σταθμού, «και δεν πρέπει να την υιοθετούμε και να την κάνουμε δική μας θέση». Χαρακτήρισε μάλιστα την τακτική του Γιώργου Παπανδρέου απαράδεκτη, ότι κάνει ζημιά στην εξωτερική πολιτική της χώρας και δεν σχετίζεται με την αντικειμενική πραγματικότητα. «Σε αντίθεση με τον ίδιο», είπε, «ο Γιώργος Παπανδρέου ασκεί πολιτική ίσων αποστάσεων, μια τακτική που είναι αδιέξοδη και που δεν οδηγεί πουθενά στις σχέσεις μας με την Τουρκία» (Τα Νέα, 19/10/1999).

Ο Ισμαήλ Τζεμ για τον Γ. Παπανδρέου. «Κάποτε είπα στον Γιώργο Παπανδρέου πειράζοντάς τον: “Αν κάποια μέρα τα βρεις δύσκολα στην ελληνική πολιτική ζωή, μην λυπηθείς. Βάζεις υποψηφιότητα στην Τουρκία και θα εκλεγείς αμέσως...”» (Εψιλον, 25/01/2004 - αναφορά σε αυτή τη δήλωση και σε άλλες σχετικές με τον ΓΑΠ από την εφημερίδα Χρόνος, 27/02/2004).

Λευκά κελιά στην Τουρκία (ο γελοιογράφος Στάθης για τον Γ. Παπανδρέου). Στις 15/03/2001, στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, ο Βέλγος υπουργός, για να εξυπηρετήσει τις γαλλογερμανικές σκοπιμότητες, πρότεινε να καταδικαστεί η Τουρκία για την κατάσταση των πολιτικών κρατουμένων της («λευκά κελιά», δολοφονίες κ.λπ.). Ενώ κανείς υπουργός δεν τόλμησε να φέρει αντίρρηση, ούτε ακόμα και ο επίτροπος Φερχόιγκεν, σηκώθηκε ο Γιωργάκης και υποστήριξε ότι «η τουρκική κυβέρνηση ρυθμίζει το καθεστώς των φυλακών προς τη σωστή κατεύθυνση», ακυρώνοντας την έκδοση απόφασης! Από τότε έχουν πεθάνει εκατόν εφτά απεργοί πείνας μέχρι το 2004 (απόσπασμα και πάλι από την εφημερίδα Χρόνος, 27/02/2004). Τα σχόλια του Στάθη γι’ αυτή του τη στάση είναι ενδεικτικά: «“Προς τη σωστή κατεύθυνση προχωρεί η Τουρκία όχι μόνον γενικώς, αλλά και εις ό,τι αφορά τα λευκά κελιά!” Ποιος το δήλωσε αυτό (το φρικώδες); Ο κ. Γιωργάκης Παπανδρέου! Ενώπιον ποίων; Των άλλων δεκατεσσάρων υπουργών Εξωτερικών της Ένωσης! Μάλιστα αυτόκλητος!! Διευκολύνοντας έτσι την Τουρκία να αποφύγει επίσημη ευρωπαϊκή κριτική και ίσως καταδίκη. Πότε όλα αυτά; Την ίδια στιγμή που στα λευκά κελιά πεθαίνουν άνθρωποι! Που το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο καταδικάζει σφόδρα την Τουρκία, δίνοντας ένα διπλωματικό όπλο στην Κύπρο, το οποίον πλεονέκτημα η ελληνική κυβέρνηση, διά του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Ρέππα, πέταξε στα ψάρια. Το “στοίχημα” του Γιωργάκη να γίνει καλός άνθρωπος ο Τζεμ ή να γίνει ο Άγιος Φραντζέσκο της Ασίζης ο Ετζεβίτ, θα ’ταν μια δική του απλώς ελαφρότης, αν ο “κατευνασμός” δεν ήταν μια πολιτική που, ιστορικώς, οδη¬γεί ασφαλώς στον πόλεμο και την ενδοτικότητα. Αλλά εξίσου τρομερό είναι αυτό που συμβαίνει με τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία. Ο θάνατος και η τρομοκρατία δεν σηκώνουν αστεία, όπως οι δηλώσεις του Γιωργάκη! Όταν η ελληνική Χούντα βασάνιζε Έλληνες πολιτικούς κρατούμενους, ουδείς Ευρωπαίος ή άλλης καταγωγής πολιτικός βρέθηκε να δηλώσει ότι η Ελλάδα κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Είναι ντροπή για την Ελλάδα, ντροπή για την κυβέρνηση, ντροπή για τους Έλληνες αυτή η δήλωση του κ. Παπανδρέου. Ντροπή που δυστυχώς φαίνεται να περνά απαρατήρητη απ’ τον πολύ λαό...» (Στάθης Σταυρόπουλος, Ελευθεροτυπία, 16/05/2001 - αξίζει κανείς να διαβάζει τα κείμενά του, είναι αυθεντικός).

Εκ πεποιθήσεων άθεος (απόσπασμα από βιβλίο της πρώην [πρώτης] συζύγου του Γ. Παπανδρέου): «Κάποια μέρα βέβαια έμαθε και το Καστρί ότι ο Γιώργος και η Εύα είχαν κάνει πολιτικό γάμο στο Λονδίνο. Εδώ, όμως, ήταν Ελλάδα και καθώς το νεαρό ζευγάρι άρχιζε σιγά σιγά να αποκτά τον δικό του κύκλο, ανέκυψε εκ των πραγμάτων η ανάγκη να γίνει και θρησκευτικός γάμος... Αυτό δημιουργούσε ψυχολογικό πρόβλημα για την Εύα, πολύ περισσότερο όταν σκεφτόταν ότι θα γινόταν μητέρα... Έθεσε λοιπόν στον Γιώργο θέμα θρησκευτικού γάμου. Και τότε βρέθηκε μπροστά σε μια οδυνηρή έκπληξη. Ο Γιώργος Παπανδρέου της δήλωσε ορθά κοφτά ότι σε καμία περίπτωση δεν είχε σκοπό να κάνει θρησκευτικό γάμο γιατί, όπως της είπε, ήταν εκ πεποιθήσεως άθεος... Αμέσως μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ο πατέρας του θα περνούσε το νόμο για την αναγνώριση του πολιτικού γάμου και θα λυνόταν το πρόβλημα». [Πηγή: Η Εύα Γεωργίου Παπανδρέου Αποκαλύπτει, σ. 17. Σημείωση: Δεν παρατίθεται το απόσπασμα για να καταδικαστούν όλοι οι εκ πεποιθήσεως άθεοι, αλλά επειδή δικαιούνται οι Έλληνες να γνωρίζουν τις πεποιθήσεις του εκάστοτε πρωθυπουργού που πρόκειται να εκλέξουν.]

Σημείωση·. Τα αποσπάσματα που διαβάσατε δημοσιεύτηκαν το 2009, προ των βουλευτικών εκλογών, στο Διαδίκτυο.


Τι μας είπε ο ΓΑΠ;


«Η κρίση είναι ευκαιρία!» Δεν σταματούσε να το επαναλαμβάνει. Τελικά είχε δίκιο, κάποιοι λεηλατούν σε τιμή ευκαιρίας «υποτιμημένα ακίνητα», που το κόστος κατασκευής τους είναι υπερπολλαπλάσιο από την τιμή πώλησης. Και βέβαια όταν ο κόσμος είναι σε απελπισία έρχονται οι μαυραγορίτες. Κάποιοι από αυτούς «κολατσίζουν» από την Κατοχή μέχρι σήμερα. Είναι γνωστά τα ονόματα αυτών που από το 1940 μέχρι σήμερα είναι δοσίλογοι και μαυραγορίτες οικογενειακώς. Εκείνο που δεν είναι γνωστό είναι ότι διατελούν ως ευνοούμενοι του κυκλώματος ΓΑΠ και εξακολουθούν να κερδοσκοπούν.