Μέχρι τώρα ξέραμε ότι το διαζύγιο έχει επιπτώσεις ψυχολογικές και υλικές-αλλά... οικολογικές; Κι όμως, αυτό διατείνεται ομάδα αμερικανών επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, διατυπώνοντας το σκεπτικό της ως εξής: «Το διαζύγιο επιφέρει την αποχώρηση του ενός από τους δύο συντρόφους απότη συζυγική εστία. Η εξεύρεση νέας κατοικίας οδηγεί σταδιακά στην ανάγκη μεγαλύτερης ανοικοδόμησης και στη σπατάλη περισσότερης ενέργειας».
Το «αποδεικνύουν» και οι αριθμοί: στις ΗΠΑ, το ποσοστό των σπιτικών που ανοίγουν οι διαζευγμένοι εκτοξεύτηκε το 2000 στο 15% από το 5% που ήταν το 1970. Το 2005 οι διαζευγμένοι έκαναν κατά 56% περισσότερη κατά κεφαλήν κατανάλωση ρεύματος και νερού σε σχέση με τους παντρεμένους και γενικά ξόδεψαν κατά 61% περισσότερη ενέργεια συγκριτικά με την εποχή που ζούοαν με το έτερον τους ήμισυ.
Αυτά, σε απλά ελληνικά, μεταφράζονται ως εξής: όσο το ζευγάρι ζει κάτω από την ίδια στέγη μοιράζεται την ίδια κουζίνα, το ίδιο πλυντήριο, την ίδια τηλεόραση, ενδεχομένως και το ίδιο αυτοκίνητο, ζεσταίνεται με το ίδιο καλοριφέρ και δροσίζεται με το ίδιο κλιματιστικό. Οταν, όμως, επέλθει ο χωρισμός, ο ένας από τους δύο θα πρέπει να μείνει σε καινούργιο σπίτι, να αγοράσει νέο αυτοκίνητο και εξαρχής ολόκληρο τον οικιακό εξοπλισμό. Ετσι, θα ξοδεύει περισσότερο ρεύμα, βενζίνη, πετρέλαιο ή φυσικό αέριο σε σχέση με πριν και θα παράγει περισσότερα σκουπίδια. Πολλοί χωρισμένοι μαζεμένοι δημιουργούν ένα εφιαλτικό σκηνικό: προκαλούν στεγαστικό πρόβλημα, που οδηγεί σε μεγαλύτερη ανοικοδόμηση, η οποία επιβαρύνει την ατμόσφαιρα με τόνους διοξειδίου του άνθρακα και με άλλες βλαβερές ουσίες, με αποτέλεσμα την επιδείνωση του φαινομένου του θερμοκηπίου.
Ηθικόν δίδαγμα: «Ο γάμος διατηρεί καθαρό το περιβάλλον"
