"....Αυτή είναι, λοιπόν, η αυστηρά μετρήσιμη ηλικία της λογικής της. Γι' αυτό, οι γυναίκες παραμένουν σε όλη τους τη ζωή πραγματικά παιδιά. Δεν βλέπουν παρά μόνο ό,τι βρίσκεται μπροστά στα μάτια τους, προσκολλώνται στο παρόν, θεωρώντας πραγματικότητα την επιφάνεια των πραγμάτων και προτιμώντας τις μωρολογίες από τα σημαντικά ζητήματα. Αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από το ζώο είναι ο νους· εγκλωβισμένος στο παρόν, ανατρέχει στο παρελθόν κι αναλογίζεται το μέλλον: εξ ου και η σύνεσή του, ..."
"...Οι ίδιες αυτές έμφυτες ικανότητες εξηγούν τον οίκτο, την ανθρωπιά, τη συμπάθεια που εκδηλώνουν οι γυναίκες προς τους δυστυχισμένους, ενώ είναι κατώτερες των ανδρών σε ό,τι αφορά τη δικαιοσύνη, την ευθύτητα και " την αυστηρή χρηστότητα. Λόγω της διανοητικής τους αδυναμίας, ό,τι είναι παρόν, προφανές και άμεσο ασκεί πάνω τους μια κυριαρχία απέναντι στην οποία δεν μπορούν να υπερισχύσουν ούτε οι θεωρητικοποιήσεις ούτε τα καθιερωμένα αξιώματα ούτε οι δραστικές αποφάσεις ούτε καμιά θεώρηση του παρελθόντος ή του μέλλοντος, του όποιου μακρινού ή απόντος πράγματος. Έχουν την αρετή των πρωταρχικών και κύριων ιδιοτήτων, στερούνται όμως των δευτερεουσών και παρεπομένων. Από αυτή την άποψη, μπορούμε να τις συγκρίνουμε με έναν οργανισμό που διαθέτει ήπαρ αλλά όχι χοληδόχο κύστη. Παραπέμπω στην παράγραφο 17 του έργου μου για τη θεμελίωση της ηθικής. Η αδικία είναι, επομένως, το κεφαλαιώδες ελάττωμα της γυναικείας φύσης. Αυτό είναι απόρροια της ανεπάρκειας κοινής λογικής και σκέψης που επισημάναμε πιο πάνω, κι αυτό που επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τούτο το ελάττωμα είναι το γεγονός ότι η φύση, για να αντισταθμίσει την αδυναμία τους, τους έδωσε σε αντάλλαγμα την πονηριά εξ ου και η ενστικτώδης πανουργία τους και η ακαταμάχητη ροπή τους προς το ψέμα. Το λιοντάρι διαθέτει νύχια και δόντια* ο ελέφαντας, το αγριογούρουνο έχουν τις άμυνες τους, ο ταύρος έχει τα κέρατα του, η σουπιά έχει το μελάνι της, που της χρησιμεύει για να θολώνει τα νερά γύρω της· η φύση δεν έδωσε στη γυναίκα ως μέσο άμυνας και προστασίας παρά μόνο την προσποίηση* η ικανότητα αυτή υποκαθιστά τη δύναμη την οποία ο άνδρας αντλεί από τα ισχυρά μέλη του κι από τη νόηση του......"
".....είναι σχεδόν αδύνατον να βρει κανείς μια γυναίκα απολύτως φιλαλήθη και άδολη. Γι' αυτό ακριβώς και οι γυναίκες διαβλέπουν τόσο εύκολα την προσποίηση του άλλου και δεν συνιστάται να χρησιμοποιείς την προσποίηση μαζί τους. Από αυτό το θεμελιώδες ελάττωμα και από τις συνέπειες του πηγάζουν η ψευτιά, η απιστία, η προδοσία, η αχαριστία κ.λπ. Επίσης, οι γυναίκες ψευδορκούν στο δικαστήριο πολύ πιο συχνά από τους άνδρες, και αποτελεί ερώτημα το κατά πόσον θα έπρεπε να τους επιτρέπεται ο όρκος. ...."
"....Για τον ίδιο λόγο, οι φιλοφρονήσεις μεταξύ γυναικών φαίνονται γελοιωδέστερες απ' ό,τι μεταξύ ανδρών. Παρατηρήστε, εξάλλου, ότι ο άνδρας μιλάει κατά κανόνα με κάποια υπόληψη και κάποια ανθρωπιά ακόμη και στους πιο ασήμαντους υποτακτικούς του, ενώ είναι ανυπόφορο να βλέπει κανείς με τι υπεροψία μια γυναίκα του καλού κόσμου απευθύνεται σε μια γυναίκα κατώτερης τάξης, όταν η δεύτερη δεν είναι στην υπηρεσία της. Τούτο οφείλεται, ίσως, στο ότι μεταξύ γυναικών οι κοινωνικές διαφορές είναι πολύ πιο πρόσκαιρες απ' ό,τι μεταξύ των ανδρών και στο ότι οι διαφορές αυτές μπορούν άνετα να μεταβληθούν ή να καταργηθούν η κοινωνική θέση που κατέχει ένας άνδρας εξαρτάται από μύριες παραμέτρους· για τις γυναίκες, μία και μόνη παράμετρος είναι η αποφασιστική: ο άνδρας στον οποίο κατάφεραν ν' αρέσουν. Η μοναδική τους λειτουργία τις καθιστά πολύ πιο ισότιμες, κι έτσι γυρεύουν να δημιουργήσουν μεταξύ τους κοινωνικές διαφορές. Πρέπει να σκοτίστηκε από τον έρωτα ο -νους των ανδρών για να ονομάσουν ωραίο αυτό το μικρόσωμο φύλο, με τους στενούς ώμους, τους φαρδιούς γοφούς και τις κοντές γάμπες· όλη η ομορφιά του έγκειται πράγματι στο ερωτικό ένστικτο. Αντί να το ονομάζουμε ωραίο, θα ήταν πιο σωστό να το αποκαλούμε αντιαισθητικό. ..."
"....Οι νόμοι που διέπουν το γάμο στην Ευρώπη προϋποθέτουν πως η γυναίκα είναι ίση με τον άνδρα, κι έτσι εκκινούν από λάθος αφετηρία. Στο μονογαμικό μας ημισφαίριο παντρεύομαι σημαίνει χάνω τα μισά μου δικαιώματα και διπλασιάζω τις υποχρεώσεις μου. Σε κάθε περίπτωση, αφού οι νόμοι έχουν παραχωρήσει στις γυναίκες τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες, θα έπρεπε οπωσδήποτε να τους είχαν παράσχει και αρσενική λογική. Όσο περισσότερο οι νόμοι απονέμουν στις γυναίκες δικαιώματα και τιμές που δεν τις αξίζουν, τόσο περιορίζουν τον αριθμό εκείνοον που συμμετέχουν πραγματικά στα προνόμια αυτά και αφαιρούν από τις άλλες τα φυσικά τους δικαιώματα στον ίδιο βαθμό που έδωσαν εξαιρετικά δικαιώματα σε κάποιες προνομιούχες. Το πλεονέκτημα που η μονογαμία και οι συνακόλουθοι νόμοι προσδίδουν στη γυναίκα αναγορεύοντας την ίση με τον άνδρα - ενώ δεν είναι από καμιά άποψη- έχει ως συνέπεια οι εχέφρονες και συνετοί άνδρες πολλές φορές να διστάζουν να συρθούν σε μια τόσο μεγάλη θυσία, σε μια τόσο άνιση σύμβαση. Στους πολυγαμικούς λαούς κάθε γυναίκα βρίσκει κάποιον να την αναλάβει, σ' εμάς, αντίθετα, ο αριθμός των συζευγμένων γυναικών είναι αρκετά περιορισμένος και υπάρχει ένας άπειρος αριθμός γυναικών που μένουν χωρίς προστασία, από τη μια γερο-ντοκόρες που φυτοζωούν μελαγχολικά στις ανώτερες τάξεις της κοινωνίας κι από την άλλη φτωχές υπάρξεις ζεμένες σε σκληρές κι επίπονες δουλειές στα κατώτερα στρώματα,· Ή, πάλι, καταντούν άθλιες πόρνες, διάγουν μιαν επονείδιστη ζωή ...."
